Odejście z pracy nigdy nie jest łatwe. Wymaga poświęcenia i zmian dotychczasowego trybu życia. Zwłaszcza, jeśli nie ma się innego pomysłu lub pewnej pracy. Ten stres jednak można zminimalizować. Warto więc ustalić strategię działania, która pozwoli złagodzić wszelkie negatywne emocje związane z rezygnacją z pracy.
Poduszka finansowa
Jednym z czynników, który najczęściej blokuje przed rzuceniem pracy (zwłaszcza tej, która męczy, nadmiernie obciąża i irytuje) są finanse. Zdecydowanie trudniej jest odejść z dotychczasowego miejsca pracy, kiedy nie ma się żadnego zabezpieczenia finansowego lub gdy posiada się zbyt wiele zobowiązań, dlatego niezależnie od tego, jak się ktoś czuje w swoim miejscu pracy, powinien regularnie odkładać część zarobionych pieniędzy i tworzyć sobie poduszkę finansową. Najlepiej, gdyby starczyła ona na 3-6 miesięcy braku pracy.
Do jej utworzenia, należy określić wielkość miesięcznych zobowiązań i innych wydatków:
• czynsz, media,
• raty kredytów,
• obowiązkowe opłaty,
• wyżywienie,
• wydatki na przyjemności.
Powyższa lista może być dowolnie modyfikowana. Ważne jest, by uwzględniła wszystkie koszty miesięczne. Ustalając kwotę, jaka jest potrzebna co miesiąc, należy ją pomnożyć razy 3-6 miesięcy.
Mając odłożoną taką sumę łatwiej będzie odejść z pracy, gdy przestanie ona spełniać oczekiwania.
Przemyślana strategia
Najbardziej komfortową formą odejścia z pracy jest sytuacja, w której to samodzielnie planuje się moment odejścia. Zwykle następuje to w chwili, kiedy okazuje się, że w danym miejscu nie osiągnie się nic więcej, atmosfera tam panująca nie sprzyja rozwojowi albo gdy pojawia się przekonanie, że nie jest to miejsce dla danej osoby. Wówczas nie ma nagłej, emocjonalnej sytuacji, w której trzeba odejść "natychmiast" i można się do tego dobrze przygotować jeszcze przed wręczeniem wypowiedzenia.
Do najważniejszych kroków, które trzeba podjąć budując sobie taką strategię, zalicza się:
• ustalenie swoich mocnych i słabych stron,
• zdefiniowanie kompetencji oraz umiejętności,
• wskazanie obszarów, w których można podjąć pracę,
• przygotowanie dokumentów aplikacyjnych,
• wybór potencjalnych miejsc zatrudnienia, rozsyłanie dokumentów,
• posiadanie innej oferty pracy.
Ta strategia jest łatwiejsza, a mając nieograniczony czas poszukiwania pracy można wybrać miejsce, które jest dla danej osoby najlepsze. Inna strategia to uruchomienie własnej działalności. W tym przypadku zaleca się, by przez pierwsze miesiące łączyć pracę etatową z pracą u siebie. Pozyskując kolejne zlecenia, budując zaplecze klientów, można odejść z dotychczasowego miejsca zatrudnienia, kiedy własna firma będzie przynosić zyski podobne do tego, co zarabiało się na etacie.
W ten sposób buduje się potencjał firmy i odciąża psychikę. Nie trzeba bowiem działać pod presją, nadal ma się stałe źródło utrzymania, a jednocześnie można skupić się na innych zadaniach. Choć opcja ta wymaga zaangażowania i wiąże się z brakiem wolnego czasu, komfort który zapewnia jest wart podejmowanego trudu.
Plan awaryjny
Jako, że sytuacja w miejscu pracy bywa dynamiczna i nieprzewidywalna, warto zawsze mieć ustalony plan awaryjny. Nie zawsze można zaplanować swoje odejście. Czasem mogą pojawić się trudne, ale nagłe sytuacje, które sprawią, że odejście jest jedyną możliwością. Na takie sytuacje również da się przygotować.
Warto wtedy mieć tzw. plan awaryjny. Żeby go ustalić nie trzeba szukać nowego miejsca pracy czy odkładać dodatkowych pieniędzy. Wystarczy określić najważniejsze kroki, które trzeba podjąć, gdyby chciało się spontanicznie odejść z pracy. Oznacza to, że warto przemyśleć, gdzie jeszcze można byłoby szukać pracy, jakie możliwości są na rynku, dla osób z podobnym doświadczeniem czy umiejętnościami.
W tym przypadku również pomaga świadomość, że człowiek nie jest pozostawiony sam sobie. Jeśli ma się przy sobie osobę, która udzieli niezbędnego wsparcia (psychicznego, nie tylko finansowego), dużo łatwiej jest odejść z miejsca, które dostarcza skrajnie negatywnych emocji.
Ten plan awaryjny nie musi mieć konkretnych punktów. To bardziej świadomość, że nawet jeśli nieoczekiwanie trzeba będzie odejść z pracy (na skutek złego traktowania, lekceważenia, rażących zaniedbań, problemów interpersonalnych, itp.), nie straci się gruntu pod nogami. Mając w głowie pewne pomysły lub świadomość wsparcia, zdecydowanie łatwiej jest wyrwać się z nieodpowiedniego środowiska bez obaw o swoją przyszłość.
Odejście z pracy to nie koniec świata
Chcąc zakończyć współpracę z obecnym pracodawcą należy zbudować w sobie przekonanie, że nie jest to koniec świata. Choć odejście z pracy jest uznawane za jeden z bardziej stresujących momentów w życiu człowieka (poza ślubem, rozwodem, stratą bliskiej osoby, narodzinami dziecka), to mając świadomość swoich mocnych stron, kompetencji i możliwości, łatwiej będzie znaleźć inną pracę.
Warto też ocenić, czy w danym przypadku jest też możliwość podjęcia jakiejkolwiek pracy, jeśli sytuacja na rynku będzie trudniejsza. Im bardziej elastyczne podejście do rynku pracy, im większa otwartość w poszukiwaniach, tym łatwiej będzie się na nim odnaleźć.
Warto więc na początku swojej drogi zawodowej zastanowić się, na jakie ustępstwa można pójść, jakie formy zatrudnienia są dopuszczalne, a czego się nigdy nie podejmie. W ten sposób będzie się miało świadomość, że niezależnie od tego, czy odejście z pracy było przemyślane, czy był to impuls, bez większych problemów można będzie sobie poradzić na rynku. Znając swoje potencjalne możliwości i ograniczenia, decyzja jest o wiele łatwiejsza.
Podsumowanie
Przyjmując odpowiednią strategię, ustalając określone kroki i działania, minimalizuje się stres związany z porzuceniem pracy. decydując się na tak radykalną zmianę nie zawsze da się działać spontanicznie. Im wyższy jest poziom odporności psychicznej i komfort ekonomiczny czy psychiczny, tym szybciej pracę można rzucić. Nie należy jednak tego robić pod wpływem skrajnych emocji.
